கருப்பு உலகில் வெள்ளை முத்து

கலகலப்பு வாழ்க்கையில் 

கற்கண்டாய் கன்னிப்பருவம் 

கண்ணை மறந்து காதல் பிறந்தது 

காமுகனாய் நின்ற காதலனுடன் 

கற்புக்கு இடம்வைத்து காத்தேன் 

கயவனின் பார்வையில் கரைந்துபோனேன் 

கட்டிலுக்கும் போர்வைக்கும் இரையானேன் 

கள்வனிடம் காரியம் முடிந்தவளானேன் 

கணநிமிடத்தில் இழந்துபோனேன் 

கற்பை மட்டுமல்ல வாழ்வையும் 

கருவாக உருவான உன்னை 

கருக்கலைப்புக்கு ஆட்படுத்தவில்லை 

கள்ளமற்ற உனக்கு கள்ளிப்பாலூட்ட 

கல்மனம் கொஞ்சமும் எனக்கில்லை 

கல்லோடு குப்பையில்வீச மனமில்லை 

கயவர்களின் கேலிப்பேச்சு கழுத்தில் தாலிஇல்லை 

கன்னியிவள் கற்பிழந்தும் கண்மணிக்காக 

கண்ணீர்மல்க பாழ்பட்டபோதும் பால்சுரந்தேன் 

கண்ணே உதிரத்தை பாலாக கொடுக்கவில்லை 

கல்லாகிபோனவள் உணர்வை பாலாக ஊட்டினேன்

கல்லுடைத்து ரத்தம் சிந்தினாலும் 

கனியே ரௌத்திரமுடன் ஆளாக்கினேன் 

காற்றாய் சுற்றி புறப்படு 

கலங்காமல் உலகில் நடைபோடு 

கற்கண்டாய் நீ இருந்தாலும் 

கயவனென்றால் சீறி எழு 

கஞ்சி குடித்து வளர்ந்தாலும் 

கலக்கமில்லாமல் கற்பை காத்திடு 

காமுகனாய் வந்தால் கண்ணாலே எரித்திடு 

கரம் தீண்ட நினைத்தால் அனலாக கொதித்திடு 

கலங்கம் செய்ய நெருங்கினால் பாதாளம் காட்டிடு 

கண்ணியம்மா உன் தாயின் நிலையிலே 

கண்முழிக்க முடியாமல் வாழ்வை முடித்த 

கண்மணிகள் காணாமல் பலரிங்கு 

கருவிலே சிதைந்துபோன சிசுவும் பலவுண்டு 

கம்பீரமாய் நீயும் சாதிப்பாய் நாளையென 

காற்றும் தூசும் பாராமல் கண்ணாக 

கவலை மறைத்து வளர்க்கிறேன் 

கண்முன்னே உனக்கு வாழ்வின் 

கதை சொல்லி கருத்தை அள்ளி 

காண்போர்க்கு என் வாழ்வில் - நீ 

கருப்பு உலகில் வெள்ளை முத்தாக!!! 

...கவியாழினி ...